Klassetreinen

Vroeger was de tweede klas misschien heel gezellig, als je ervan hield. Tegenwoordig reis ik uitsluitend nog met de eerste klas, zolang mijn zaak nog een beetje geld oplevert. Het is een beetje te vergelijken met een mailclient als Outlook. Als je aan de volwaardige versie gewend bent (en eenmaal voor het hele Office pakket, waar dit bij hoort, betaald hebt), waag je je echt niet meer aan Outlook Express. Of denk aan Windows NT4. Dat doet je ook niet bepaald terugverlangen naar het zoveel minder robuuste Windows 95 of 98. Eerste klas is beter dan tweede klas, daar heb je wel wat extra geld voor over. Vooral als je een gevoelige neus hebt, gevoelig bent voor harde geluiden, kortom iemand bent die licht gestoord wordt.

Of de mensen er echt gezelliger zijn? Ik heb daar van de week, reizend tussen Nijmegen en Amsterdam, ruim over nagedacht. In ieder geval is het gezelschap van de medemens er minder opdringerig. Dit komt mede door de fysieke ruimte, waar drie mensen naast elkaar vanzelf meer tussenruimte beleven dan vier mensen. Maar dat is niet het enige. Over het algemeen zijn de freelancers, directeuren en employees die hier zitten beschaafder. Dat is natuurlijk niet altijd synoniem met aangenamer of leuker, maar wel toch met afstandelijker. Dus minder opdringerigheid bis.

Beschaafde mensen zijn wel minder kleurrijk, dat geef ik toe. Er is sprakevan gelijkschakeling, des te sterker naarmate een mens langduriger en intensiever 'beschaafd' is geworden. Een mens wordt berekenbaar, voorspelbaar, tamelijk saai. Tja, je kunt niet alles hebben.

Maar om met zulke lui samen te reizen, dat is eigenlijk ideaal. Je hebt er gewoon een stuk minder last van. Zoals een grote stadbewoner ook minder last heeft van zijn plaatsgenoten dan een inwoner in een provincieplaats of dorp. Ook minder plezier misschien, maar daar zit ik niet voor in de trein.

U wel? Treinen zijn toch niets anders dan een alternatief voor het eenzaamste huis van de mens, dat op vier wielen? Ik dender puur individualistisch op vele stalen wielen dwars door het land. Afgezien van een enkele automobilist die is blijven steken op een overweg, zit ik niemand in de weg. Ik kan fijn nog even mijn programmeercursus voorbereiden, fantaseren over het komende gesprek met een potentiële opdrachtgever, stiekem een paar organisatieadviesmagnaten afluisteren, of gewoon - op de terugreis vaste prik - een voorschot nemen op mijn ontspanning strakjes bij de buis, en een lekker eind weg zitten suffen. Kom daar eens om in een moderne tweede klas coupé, in het spitsuur.

augustus 2000